غزه/ گلشن توپچو، انس زیاد/ خبرگزاری آنادولو

اگرچه بیش از دو ماه از آتش‌بس در غزه گذشته است، اما به دلیل نقض مداوم توافق توسط اسرائیل و اصرار آن بر عدم حرکت به مرحله دوم که بازسازی پیش‌بینی شده بود، هیچ پیشرفت یا بهبود قابل توجهی در زندگی فلسطینیان رخ نداده است.

در نوار غزه، بحران انسانی که فلسطینیان با آن روبرو هستند همچنان عمیق‌تر می‌شود؛ جایی که بازسازی آغاز نشده، مردم هنوز در چادرها زندگی می‌کنند، محاصره ادامه دارد و ارتش اسرائیل تحت عنوان «نوار زرد» حدود 50 در صد از این منطقه را همچنان در اشغال خود نگه داشته است.

فلسطینیانی که به دلیل کمبود جا در اردوگاه‌های پناهندگان مجبور به زندگی در میان توده‌های زباله انباشته شده در اطراف ورزشگاه یرموک در شهر غزه شده‌اند، اشاره می‌کنند که محیط اطرافشان به دلیل خطرات بهداشتی حتی از بمب‌های اسرائیل نیز خطرناک‌تر است.

فلسطینیانی که در چادرهای موقتی در میان توده‌های زباله و فاضلاب برای بقا مبارزه می‌کنند، آرزو دارند روزی فرا برسد که توافق آتش‌بس به طور کامل اجرا شود و آن‌ها بتوانند به خانه‌هایشان بازگردند.

زباله‌ها حتی از هواپیماهای اسرائیل خطرناک‌تر هستند

حماد ابولیلی (50 ساله)، که در اکتبر 2023 خانه‌اش در بیت لاهیا هدف قرار گرفت و مادر، برادر و برادرزاده‌هایش کشته شدند، به خبرنگار آنادولو گفت که قبل از آتش‌بس، به دلیل عدم وجود جا در اردوگاه‌های پناهندگان، به ورزشگاه یرموک آمدند.

ابولیلی که مجبور شد چادر خود را در کنار توده‌های زباله برپا کند، گفت: «این زباله‌ها حتی از اسرائیل و هواپیماهایش نیز خطرناک‌تر هستند، زیرا بیماری‌زا هستند و در کودکان باعث حساسیت می‌شوند.» او اشاره کرد که چندین بار به دلیل بیماری مجبور به مراجعه به بیمارستان شده‌اند.

ابولیلی گفت که در منطقه‌ای پست زندگی می‌کنند و آب باران زباله‌ها را به سمت چادرهایی که در مناطق کم‌ارتفاع برپا شده‌اند، می‌راند. در آخرین بارندگی، ارتفاع آب درون چادر به 40 سانتیمتر رسید و همه وسایل خیس شد.

جنگ تا بازگشت به خانه پایان نیافته محسوب می‌شود

ابولیلی اشاره کرد که خانه‌های ویران شده آن‌ها در داخل «نوار زرد» و تحت اشغال ارتش اسرائیل قرار دارد. وقتی سعی کردند به خانه‌هایشان برگردند، سربازان اسرائیلی به سوی آن‌ها آتش گشودند و مجبور به بازگشت شدند.

او شرایط غیرانسانی که در آن زندگی می‌کنند را اینگونه توصیف کرد: «از جایی که اینجا نشسته‌ام، آب فاضلاب عبور می‌کند. کنارمان پر از توده‌های زباله است. بین ما و این زباله‌ها فقط یک چادر فاصله است. جنگ هنوز تمام نشده است. جنگ تنها زمانی پایان می‌یابد که ما به خانه‌هایمان بازگردیم، دشمن از سرزمین‌هایمان خارج شود و به زندگی قبل از 7 اکتبر بازگردیم. با وجود توافق، هیچ چیزی در زندگی آن‌ها تغییر نکرده است».

آتش‌بس برقرار شد، اما تراژدی مردم غزه پایان نیافت

جمال مصطفی صبح (40 ساله)، فلسطینی دیگری که در میان زباله‌ها زندگی می‌کند، با بیان این‌که آتش‌بس هیچ چیزی در زندگی آن‌ها تغییر نداده است گفت: «ما در کنار توده‌های زباله زندگی می‌کنیم و کودکانمان با پای برهنه راه می‌روند، در میان زباله‌ها بازی می‌کنند و از بیماری می‌میرند. هیچ جای تمیزی برای بازی کردن آن‌ها وجود ندارد. هیچ مکان امنی برای رفتن نداریم. در زمستان، چادرهای ما غرق در آب می‌شوند. زندگی ما بسیار تراژیک است».

وی افزود: هیچ مدرسه‌ای وجود ندارد. حتی اگر چادر یا کانتینر باشد، ما راضی هستیم کودکانمان را به مدرسه بفرستیم، فقط تا در اینجا بازی نکنند. کودکان حتی نحوه نوشتن نام خود را فراموش کرده‌اند و از آموزش خبری نیست.»

جمال مصطفی که با حسرت از روزهای پیش از حملات اسرائیل به شمال غزه یاد کرد، گفت که خانه‌ها و محله‌هایشان زیبا و تمیز بود. او گفت: «ما می‌خواهیم آتش‌بس به طور کامل اجرا شود و به خانه‌هایمان بازگردیم. این آتش‌بس نیست؛ این یک آتش‌بس شکننده است که هیچ تأثیری ندارد».